May Pag-asa Matapos si Yolanda

Ang pait at sakit na dulot ng hagupit ng iyong ngitngit

Sa bawat alimpuyo ng iyong hanging walang patid

Marami sa aming humiyaw at nanangis

Ang bawat puso'y umapaw sa hinagpis

Binura mo ang kagandahang taglay ng paligid

Napaglaho mo ang ligaya at saya sa aming dibdib

Sa mga pighating sa amin ay sumapit

Nasaan ang araw, may pag-asa pa kayang sisilip sa isang unos na kay lupit

Mga puno'y iyong mabilis na ibinuwal, mga ugat ay iyong hinugot

Mga lupang sa putik ay nalunod

Kasama ng mga halamang karamihan ay nabunot

Kailan kaya mapapawi ang dala nitong lungkot?

Mga istrukturang nasira, mga bahay halos lahat ay nagiba

Mga pananim na nawasak at pangarap na naglahong parang bula

Mga taong nasaktan at mga buhay na nawala

Nagdurugo ang aming puso, bumabalong na ang luha

Itong munting paru-paro ay sumisimbolo sa patuloy na paglalakbay

Nagpupumilit makamtan ang pag-alpas sa pagsubok ng buhay

Kanyang patuloy na liliparin ang malawak na papawirin

Ikinakampay ang pakpak upang pag-asa'y marating

Munting paru-paro'y simbolo ng pag-asa

Nadadamitan ng tatlong kulay dilaw, asul, at pula

Mga kulay na sumisimbolo sa ating bansang sinisinta

At patuloy na lilipad at muling umaasa

Oh Yolanda, matapos ang iyong daluyong at haplit

Sa paghupa ng iyong hampas, alimpuyo, at galit

Salamat kay Ama, sa kabila ng pinsala at pait

Ang ngiti ay sisibol, titindi pa rin ang pagkapit

Buong Pilipinas, patuloy na babangon

Upang harapin ang kahit anong hamon ng panahon

Kahit saang dako, Mindanao man, Visayas, o Luzon

Perlas ng Silangan, sa kahit anong bagyo ay hindi uurong